27. Dzień II ZAKŁADNIK

Drugiego dnia zawody odbywały się w lesie, w którym zostały rozmieszczone różne wymyślne pułapki skonstruowane przez naszych naukowców. W tym lesie mogą nas: zasiekać, możemy wpaść do dołu i się połamać, zostać schwytanymi w sieci przewodzące elektryczność, trafić nas strzały obezwładniające, a także zwykłe, możemy nawąchać się gazu nasennego, szczęściarze, którzy dotrwają do końca i będą mogli uwolnić zakładnika, będą musieli się zmierzyć z "tymi złymi". Musimy ich pokonać uwolnić zakładnika czy tam ofiarę losu, którą dała się złapać oraz doprowadzić ją jak najszybciej i bezpieczniej do lidera. Tylko dziesięciu przetrwa ten etap, dziesięciu najlepszych.
Stanęliśmy z Xanderem blisko siebie, pójdziemy w tą samą stronę, współpracując szybko znajdziemy bezpieczna drogę. Muszę nad nim czuwać, w razie czego szybko go wyleczę, ja nie muszę przejmować się ranami czy bólem, wytrzymam i uratuję jednego z  dziesięciu zakładników.  Logan wystrzelił, był to sygnał do rozpoczęcia akcji. Wszyscy ruszyli, kiedy zniknęliśmy z oczu innych zawodników, odwróciłam się do Xandera:
- Idź za mną, jak coś zauważysz, mów.
Przedzieraliśmy się przez krzaki, zatrzymałam Xandera, bo znalazłam jedną z pułapek, ostrza, pobłyskiwały w słońcu. Co jakiś czas słychać było jakieś krzyki, pierwsi narwańcy odpadli, przynajmniej na chwilkę. Xand znalazł w miarę bezpieczną drogę, ale uruchomiliśmy system strzał, zasłoniłam Xanda.
- Oszalałaś?
- Ciszej, nic mi nie będzie, mógłbyś wyciągnąć?
Xand szarpnął zdecydowanie, rana powoli zaczęła się goić, nie zwracałam na nią uwagi, zaraz będzie po bólu. Zauważyłam roślinę, widziałam ją w laboratorium, potrafiła wystrzelić igły z toksyną, przyciągnęłam Xanda do siebie i pokazałam inna drogę.
Ominęliśmy jeszcze kilka pułapek, zaczęliśmy biec, teren był czysty przynajmniej jego fragment. W oddali widać było polane z zakładnikami, dotarliśmy do niej chyba jako pierwsi. Zaczęły się schody, wyskoczyło na nas kilku "chłopców do bicia", zerknęliśmy na siebie z Xandem.
- Biorę tych od Nataniela, reszta Twoja baw się dobrze.
- Nie mogę się doczekać.
Zaczęliśmy walczyć, walka u boku Xandera była fajnym przeżyciem, uzupełnialiśmy się, wspólne treningi pozwoliły nam się zgrać. Szybko ogłuszyłam strażników, jeden z nich wystrzelił we mnie strzałę, nie miałam czasu jej ominąć, uwalniałam Nataniela, zasłonił mnie Xand.
- Xander, co Ty wyprawiasz? Wyleczyłabym się. - szybko go podtrzymałam, oberwał w nogę.
- Nie mogę patrzeć jak obrywasz, jak Ciebie to boli, jestem mężczyzną, chcę być przydatny, za bardzo mi na Tobie zależy.
Eh cały Xand, poświęciłby się dla mnie bez reszty.
- Wiedziałem Amy, że po mnie przyjdziesz! - ucieszył się Nataniel
Odpięłam go i Colina, zakładnika Xandera, podeszłam do niego, oderwałam kawałek swojej koszulki i opatrzyłam mu nogę by nie krwawił tyle, wyjęłam strzałę i go objęłam.
- Oprzyj się na mnie i w drogę.
- Oj nie Amy, ja wezmę Xandera pomogę, sama nie będziesz go prowadzić! Na to Ci nie pozwolę jako Twój zakładnik.
- Nat, rusz głową matołku, dotykam go, zaraz się wyleczy, nie będziemy do tyłu z czasem bo idziemy dalej. Wy z Colinem idźcie za nami, musimy Was ochraniać, rozglądajcie się tylko za pułapkami, mam trochę mniejsze pole widzenia.
- Robi się, Nataniel nie marudź - pociągnął go Colin- dziewczyna dobrze mówi, jest dobra w analizie sytuacji, nie możemy im przeszkadzać.
Posuwaliśmy się do przodów, słyszałam, że nie którym udało się już prawie dostać do zakładników.
- Już mogę iść, Amy wszystko gra.
- Moment- zerknęłam na jego nogę, znając zamiłowanie Xanda do poświęceń, musiałam mieć pewność- Dobra, możesz iść.
- Nie mogłaś więcej koszulki rozerwać?- zerknął Xand figlarnie i zarobił kuksańca.
- Za dużo byś wiedział i za często byś się ranił, cwaniaku. Poprowadzę was, wiem, jak iść, Nat chodź za mną.
Biegliśmy, chłopcy nie protestowali, dobrze pamiętałam drogę, po drodze mijaliśmy złapanych w sieci strażników. Kiedy zbliżaliśmy się do końca lasu i widać było arenę, odwróciłam się do Xandera.
- Idziemy razem, Ty i ja, będzie remis.
- Odwaliłaś prawie całą robotę, przeanalizowałaś sytuację, nie pozwolę Ci na to.
- Nie pytałam Cię o zdanie, chodź i nie marudź, ma być uczciwie.
- Dobra, poddaję się.
Kiedy byliśmy tuż przed wyjściem Xander popchnął mnie i Nataniela, wyskoczyliśmy nagle na środek, wszyscy wiwatowali, na tablicy pojawiłam się na pierwszym miejscu....ukatrupię go. Sam z Colinem wyszedł jako drugi, przetrwaliśmy drugi etap. Jako trzeci dołączył do nas Tobias, musieliśmy trochę poczekać nim reszta zwycięzców do nas dotrze.
- Xand, wiesz co Cię czeka za to co zrobiłeś?
- Pewnie nie dostanę buziaka, co? - zapytał z mina niewiniątka.
- Dziękuję- objęłam go mocno - musisz zacząć myśleć trochę o sobie.
- Dobra dobra, widziałaś, Thunder Ci kibicował.
- Nie, nie zwróciłam uwagi - poszukałam go wzrokiem i pomachałam mu, uśmiechnął się.
- Nie wiem jak Ty to robisz, wiesz?
- Ale co robię?
- Potrafisz zjednać sobie ludzi, nawet tak zatwardziałych i zagubionych.
- To jedna z cech dobrego przywódcy, jest bardzo ważna, co nam uświadomiłaś ostatnio - wtrącił Colin.
- Przesadzacie, nie robię nic nadzwyczajnego, każdy by tak robił na moim miejscu.
- Nie każdy - chłopcy powiedzieli chórem.
Nie będę się z nimi sprzeczać, lepiej podleczę rannych, będę miała ręce pełne roboty, jutro finał, a ja do niego dotarłam.